Portret van een edelman
Verzot op de lijn
in drift bewogen
doch traag en zoekend,
onophoudelijke dwang
portret van een edelman
portret van een blinde
de stoot van de kleerhanger
is raak
In diepe lagen wroetend
bruine stilte lokt
hij vocht, en in zijn moeders
armen brak het kruis
portret van een edelman
portret van een blinde
vochtige warmte als morsig rood
op een schrale huid,
en lege handen
waarin geluk schudt om niet
De tijd braakt
trage lijn o grote liefde
langs het jaagpad trekt
een kind de schuit
portret van een edelman
portret van een blinde
resolute kritiek in
de pose van een vrouw
verlamt
een houten been
met rubberen dop
geen voet
trapt
de egel zwijgt
portret van een edelman
portret van een blinde
zelfgenoegzaam door ogen verraden
geveinsd verlangen
hij die de spreker kleineert
schuifelt voort
op strak gespannen touwen
zacht
tikt de stok van een blinde
© van Royen en Emiel van Staveren
